Esther had anorexia: ‘Toen ik werd vastgebonden aan m’n bed, was ik in de hel’

Share:

Listens: 0

De Verdieping met Ruud de Boer | Rijnmond

Miscellaneous


Esther Eland had het helemaal voor elkaar: een lieve man, geweldige zonen en haar droombaan: cameravrouw. Ook voor RTV Rijnmond was ze vaak op pad. Maar haar eigen pad werd ruw doorkruist door een spierziekte, waarbij ze haar kracht verloor en nauwelijks kon eten. Is deze spierziekte al ernstig genoeg, het gevolg van haar opnames was nog veel ernstiger: om nog enige controle te hebben over haar leven, besloot ze minder te eten. Een traject van jaren in ziekenhuizen, anorexiaklinieken en zelfs gedwongen opnames waren het gevolg. Nu is er een boek over haar bizarre weg terug naar boven. Vlot rijdt ze met haar rolstoel naar de microfoon van ‘De Verdieping’, het interviewprogramma van Rijnmond. Alleen haar rolstoel verraadt iets over haar aandoening. Verder zie ik alleen een goedlachse vlotte vrouw. Haar man Ad slaat het allemaal gade in een hoekje in de studio. Dat ze er zo bij zit, mag een wonder heten. Esther kwam in het ziekenhuis vanwege de spierziekte Myasthenia Gravis (MG), waar de spieren onvoldoende zenuwprikkels kunnen ontvangen met spierslapte als gevolg. Bij Esther uitte zich dat in algeheel krachtverlies, maar ook in niet goed de ogen open kunnen houden of slikken. Een lang traject was het gevolg, maar Esther is een ‘control’-freak zoals ze het zelf zegt. Om nog enige controle over zichzelf te hebben, besluit ze om steeds minder voedsel uit haar sonde op te nemen. Ze ‘smokkelt’ zelfs voedsel weg. Toen zij voor het eerst een arts hoorde zeggen dat ze anorexia had, kon ze dat simpelweg niet geloven. Esther’s gezondheid was door haar spierziekte erg verzwakt. Nadat daar anorexia bovenop kwam, werd op een cruciaal moment de zogeheten IBS-regeling van kracht; een regel die alleen maar opgelegd kan worden als je een gevaar vormt voor jezelf of anderen. Ze wordt meerdere keren opgenomen in een anorexiakliniek en ondergaat een lang hersteltraject. Achteraf is Esther dankbaar voor de gedwongen opname. Zelf zegt ze dat ze het niet gekund had zonder haar man en kinderen en alle deskundigen die haar geholpen hebben. Ze vergelijkt zich met een palmboom: de enige boom die helemaal plat gaat liggen bij een zware storm en weer opveert als de storm is gaan liggen. Ze vertelt openhartig haar verhaal in De Verdieping.